«Στην Πολιτική, αν θέλεις κάτι απλά να ειπωθεί, ζήτησέ το από έναν άντρα. Αν θέλεις πραγματικά να γίνει, ζήτησέ το από μία γυναίκα» Μάργκαρετ Θάτσερ.
Οι κοινωνία μας έχει διανύσει μεγάλη απόσταση και με τους μακροχρόνιους και σκληρούς αγώνες γυναικών και ανδρών έχει καταφέρει να εξασφαλίσει στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου και της συμμετοχής τους σε δημόσιες θέσεις ευθύνης και λήψεως αποφάσεων.
Από το 2015 σε όλες τις χώρες τού Κόσμου οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν (πρώτη ήταν η Ν. Ζηλανδία το 1893 και τελευταία η Σ. Αραβία το 2015). Σήμερα αρκετές χώρες έχουν γυναίκες Πρωθυπουργούς και σε ορισμένες τα Κοινοβούλιά τους απαρτίζονται από γυναίκες κατά πλειοψηφία. Η σχέση των γυναικών με την Πολιτική δεν είναι πρόσφατη, η Ιστορία έχει πλείστα όσα παραδείγματα γυναικών που κατείχαν θέσεις εξουσίας (βασιλισσών, αυτοκρατειρών και πιο πρόσφατα πρωθυπουργών και προέδρων χωρών), ενώ δεν είναι λίγα και τα παραδείγματα γυναικών που κυβερνούσαν από τα παρασκήνια.
Η πρόοδος που έχει σημειωθεί είναι σημαντική, εξακολουθεί όμως στον χώρο τής Πολιτικής να είναι αργή και να μην έχουν ακόμη εξαληφθεί οι ανισότητες μεταξύ των δύο φύλων. Ακόμη και στις προηγμένες κοινωνικώς χώρες παρουσιάζεται το φαινόμενο της υποεκπρόσωπησης των γυναικών σε υψηλόβαθμες δημόσιες θέσεις ευθύνης και κέντρα λήψης αποφάσεων. Π.χ. στη χώρα μας και στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που διεξήχθησαν τον Μάιο τού 2019, εξελέγησαν πέντε (05) γυναίκες ευρωβουλευτές επί τού συνόλου των είκοσι ενός (21) που αναλογούν στην Ελλάδα, ενώ στις Δημοτικές εκλογές τού ιδιου έτους εξελέγησαν δεκαεννέα (19) δήμαρχοι γυναίκες επί συνόλου 332 Δήμων. Παρόλο που είναι ευρέως αποδεκτό ότι η συνοχή, η ειρήνη και η ευημερία στις κοινωνίες δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς το ήμισυ του πληθυσμού τους, οι γυναίκες εξακολουθούν να παραγκωνίζονται. Η διάκριση σε βάρος των γυναικών είναι ακόμη παρούσα. Οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με δομικά, κοινωνικοοικονομικά, θεσμικά και πολιτιστικά εμπόδια, π.χ. η Πολιτική θεωρείται ανδροκρατούμενος χώρος -αν και γένους θηλυκού, η οικογένεια αποτρέπει την κάθοδο σ’ αυτήν, τα ΜΜΕ προβάλλουν την εικόνα τής γυναίκας-υποψηφίου-αιρετής και όχι την προσωπικότητά της και τις θέσεις της κ.α.
Προς άρση των εμποδίων αυτών και της αδικίας σε βάρος των γυναικών προτείνεται η αύξηση υπέρ των γυναικών τής υποχρεωτικής ποσόστωσης φύλων στα ψηφοδέλτια, η μακροχρόνια και ενδελεχής εκπαίδευση των νέων σε θέματα ισότητας των φύλων και συμμετοχής στα κοινά, η εσωκομματική κατευθυντήρια τάση για μεγαλύτερη γυναικεία συμμετοχή στα συλλογικά όργανα και στα ψηφοδέλτια, η εξασφάλιση κοινωνικών παροχών οι οποίες θα εξασφαλίσουν επαρκή χρόνο στις γυναίκες που θέλουν να κατέλθουν στην Πολιτική ή ήδη ασχολούνται με αυτήν, οι εκστρατείες ευαισθητοποίησης των πολιτών σε θέματα ισότητας, τα εργασικά μέτρα που θα διευκολύνουν τη γυναίκα-πολιτικό-υποψήφια, τα ανά την Επικράτεια ενημερωτικά και εμπεριστατωμένα σεμινάρια προς τις γυναίκες που έχουν ήδη εκλεγεί ή εκδηλώνουν ενδιαφέρον να κατέλθουν στην Πολιτική.
Η γυναίκα στι μέρες μας έχει ρόλο πρωταγωνίστριας στη ζωή και στον Δημόσιο Βίο, έχει κατακτήσει επαγγέλματα που κάποτε αποτελούσαν αντρικά «κάστρα» (Δικαιοσύνη, δικηγορία, ιατρική, διοίκηση επιχειρήσεων, εμπόριο κ.α.), σύμφωνα δε με τον τέως Πρόεδρο των Η.Π.Α. Μπαράκ Ομπάμα «Όπου οι γυναικες συμμετεχουν σε μεγαλο βαθμο στην πολιτική ή την οικονομία μιας χώρας, η κοινωνια έχει μεγάλη πιθανότητα να επιτύχει.» Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή δεν είναι ένα παιχνίδι ανταγωνισμού μεταξύ αντρών και γυναικών, αλλά μία συνεχής, ισότιμη συνεργασία των δύο φύλων για την οικοδόμηση μίας καλύτερης κοινωνίας για όσους βρίσκονται εν ζωή κι ενός κόσμου με ανθρώπινο πρόσωπο για τις γενιές που θ’ ακολουθήσουν.-
Ιωάννα Κασίμη
Ειδική Σύμβουλος
Π.Ε. Κορινθίας
Πρόεδρος
Συνδέσμου Γυναικών Ηπείρου
